.: theKING.gr - Πρώτη επαφή με το μεγάλωμα μωρών δίσκων :.

Μετά από μεγάλο διάστημα όπου φιλοξενούσα μόνο άγριους πιασμένους δίσκους στα ενυδρεία μου και χωρίς να έχω σχεδιάσει προηγουμένως την επαν-ενασχόλησή μου με ψάρια εκτροφής, εμφανίστηκε μια ιδέα που μου κίνησε το ενδιαφέρον:

Η ιδέα ανήκε στον Χρήστο Πολλάτο (a.k.a. ChristosP) και διατυπώθηκε στο forum συζητήσεων για δίσκους, GreekDiscus. Είχαν παρουσιασθεί εκείνο το διάστημα μερικές γέννες σε ενυδρεία μελών του forum και πρότεινε να "μοιραστούν" μερικά μωρά δίσκων από τις συγκεκριμένες γέννες, σε όσους είχαν το ενδιαφέρον και τα μέσα να τα μεγαλώσουν. Ενδιαφέρουσα ιδέα σίγουρα, που υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να αποδειχθεί πηγή πληροφοριών και εμπειριών για όλα τα μέλη του forum.

Προσωπικά είχα ένα επιπλέον κίνητρο να δοκιμάσω κάτι τέτοιο, το γεγονός ότι ποτέ στο παρελθόν δεν είχα φιλοξενήσει μικρούς δίσκους στα ενυδρεία μου (πόσο μάλλον μωρά). Πάντοτε επέλεγα για αγορά ενήλικα ψάρια (εκτροφής ή άγρια πιασμένα), για να μπορώ να ξέρω με ακρίβεια τι ακριβώς διαλέγω. Η πρόταση έγινε γρήγορα αποδεκτή και ξεκίνησε η μελέτη για το πώς θα έπρεπε να οργανώσω ότι χρειαζόταν για το μεγάλωμα των μικρών. Δεν είχα πρόθεση να τα φιλοξενήσω επί μακρόν (άλλα σχέδια είχα τότε), αλλά τελικά αποδείχτηκε πως διατήρησαν το ενδιαφέρον μου για πολύ μεγαλύτερο διάστημα απ' ότι αρχικά υπολόγιζα.

Αφού βρέθηκε το κατάλληλο σημείο που θα τοποθετούσα το ενυδρείο, χρειαζόταν να κατασκευάσω μια νέα βάση, για να τοποθετηθεί ένα από τα ενυδρεία του rack που βρίσκονταν στην αποθήκη μου (διαστάσεων 70x50x40cm ΠxΒxΥ, ~140lt). Η βάση αυτή είχε πρόβλεψη για την τοποθέτηση ενός ακόμη ενυδρείου, που ήμουν βέβαιος πως θα χρειαζόταν στο μέλλον. Επέλεξα ως υλικό το ξύλο πεύκου, διαλέγοντας στο ξυλουργείο συμπαγή κομμάτια χωρίς ρόζους, τα οποία κόπηκαν σε διαστάσεις 3x6cm (φωτο 01). Το φιλτράρισμα θα γινόταν από ένα κάνιστρο Eheim 2213 που προϋπήρχε, το οποίο έπρεπε να χωράει κάτω από το ενυδρείο. Έτσι η απόσταση του κάτω μέρους του ενυδρείου από το πάτωμα διαμορφώθηκε στα 41cm. Το ύψος του ενυδρείου ήταν 40cm και το κενό μέχρι το κάτω μέρος του πάνω ενυδρείου υπολογίσθηκε στα 28cm (για άνετη εργασία στο ενυδρείο, μετακινήσεις ψαριών κοκ). Το ενυδρείο θα ακουμπούσε περιφερειακά στη βάση (ήταν απολύτως ασφαλές και δοκιμασμένο πολλές φορές στο παρελθόν) κι έτσι η μορφή που τελικά πήρε, φαίνεται στη φωτο 02. Στο τέλος περάστηκε δύο χέρια χρωματιστό βερνίκι για να ταιριάζει με τα υπόλοιπα αντικείμενα του δωματίου (φωτο 03), τοποθετήθηκαν τα γνωστά τσοχάκια που χρησιμοποιούνται στα πόδια των επίπλων, επειδή θα βρισκόταν σε ξύλινο πάτωμα και η βάση ήταν έτοιμη για χρήση (φωτο 04).

Σειρά είχε τώρα το ενυδρείο το οποίο αφού ανέβηκε στο σπίτι από την αποθήκη, αλλάχθηκε το αυτοκόλλητο background από το παλιό μπλε σε καφέ (φωτο 05-06), τοποθετήθηκαν πλαστικοί σύνδεσμοι και βάνες (φωτο 07-08) και μπήκε στην τελική θέση του πάνω στη βάση. Η τρύπα που βρισκόταν στον πάτο του ενυδρείου ήταν η εισαγωγή του φίλτρου και η επιστροφή του γινόταν από την πάνω τρύπα στην πλάτη (φωτο 09-10-11). Μετά από μερικά δοκιμαστικά γεμίσματα (φωτο 12), ήταν όλα έτοιμα να ξεκινήσει η κανονική λειτουργία του ενυδρείου. Προστέθηκαν τα υλικά φιλτραρίσματος (2 λίτρα Eheim Ehfisubstrat από ένα άλλο ενυδρείο) και εξωτερικός θερμοστάτης για να υπάρχει όσο το δυνατόν περισσότερος ελεύθερος χώρος εσωτερικά στο ενυδρείο (φωτο 13-14-15).

Ενώ γινόταν η απαραίτητη προετοιμασία - που πήρε μερικές εβδομάδες - βρισκόμουν σ' επικοινωνία με όσους είχαν εκείνη την περίοδο μωρά δισκάκια από πρόσφατες γέννες. Τελικά ο Γιάννης Κυπριανίδης (a.k.a. Yiannis59) προθυμοποιήθηκε να μου δώσει 9 από τα ψαράκια του, τα οποία μεγάλωναν μαζί με τους γονείς τους μέχρι εκείνη τη στιγμή. Οι γονείς ήταν ένας Pigeon Blood αρσενικός δίσκος κι ένα Brilliant Turquoise θηλυκό, μάλλον ψάρια από τον Γερμανό εκτροφέα Stendker. Επειδή ο Γιάννης διατηρούσε το ζευγάρι αλλά και τα μικρά τους, σε νερό από αντίστροφη όσμωση χωρίς άλλα πρόσθετα, είπα να δοκιμάσω κι εγώ την μέθοδό του. Χρησιμοποιώντας την όσμωση που είχα τότε η οποία παρήγαγε 200gals/day (φωτο 16), μια μέρα πριν παραλάβω τα δισκάκια γέμισα το ενυδρείο με οσμωμένο νερό, έβαλα θερμοστάτη και φίλτρο σε λειτουργία κι ήταν όλα έτοιμα να υποδεχθούν τα καινούργια ψαράκια.

Η ηλικία των ψαριών ήταν ακριβώς 2 μηνών και το μέγεθός τους μεγαλύτερο απ' ότι φανταζόμουν (3,5-4cm TL). Σύμφωνα με τον Γιάννη αυτό οφειλόταν στο ότι βρίσκονταν μαζί με τους γονείς τους συνεχώς από τότε που γεννήθηκαν και τρέφονταν ακόμη από την βλέννα τους, σε αντίθεση με κάποια άλλα αδέρφια τους που μεγάλωναν σε ξεχωριστά ενυδρεία κι είχαν σαφώς μικρότερο μέγεθος. Η προσαρμογή τους έγινε σ' ένα κουβά (φωτο 17) στη συνέχεια μπήκαν στο ενυδρείο (φωτο 18). Την επόμενη μέρα όταν δοκίμασα να τα ταΐσω για πρώτη φορά με κατεψυγμένες λάρβες κουνουπιών, έκαναν ...πάρτι (φωτο 19-20). Φυσικά μετά έτρωγαν οτιδήποτε έπεφτε στο ενυδρείο με μεγάλη όρεξη (tetra bits, flakes σπιρουλίνας, αποξηραμένη infusoria, glassworms, κατεψυγμένη αρτέμια κλπ). Ήταν διαρκώς σε αναμονή τροφής, παρότι έτρωγαν τουλάχιστον 4-5 φορές την ημέρα.

Μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο ήδη είχαν αρχίσει να μεγαλώνουν αισθητά, έχοντας φθάσει (τα μεγαλύτερα από αυτά) τα 6cm TL. Είχαν αρχίσει να εμφανίζουν τα πρώτα τους χρώματα στις ραβδώσεις του εδρικού πτερυγίου (ορισμένα και στο ραχιαίο) κι επιδίδονταν στους γνωστούς τσακωμούς τους (φωτο 21), κυρίως την ώρα του φαγητού. Μια ταΐστρα τους έριχνε 4 φορές την ημέρα Tetra bits Vitality (μικρότερης διαμέτρου από τα κανονικά), και έτρωγαν συμπληρωματικά από μια έως τρείς - τέσσερις φορές την ημέρα spirulina flakes, κατεψυγμένα bloodworms, glassworms, lobster eggs, cyclops και αρτέμια (φωτο 22-24). Η θερμοκρασία του νερού ήταν μεταξύ 28 και 30οC και το νερό άλλαζε 2-3 φορές την εβδομάδα μαζί με σιφωνάρισμα (τις 2 φορές 25% και την 3η - συνήθως Σαββατοκύριακο - 50% αλλαγή).

Το επόμενο διάστημα κι ενώ η ανάπτυξή τους έμοιαζε να εξακολουθεί να είναι γρήγορη, άρχισαν να φαίνονται οι πρώτες αισθητές διαφορές. Κάποια ψάρια άρχισαν εμφανώς να ξεχωρίζουν σε μέγεθος (είχαν φθάσει τα 8cm TL σε ηλικία περίπου 3,5 μηνών), ενώ κάποια άλλα είχαν μείνει κάτω από τα 6cm. Τα μεγαλύτερα φυσικά έπαιρναν την μερίδα του λέοντος από το φαγητό, εμποδίζοντας τα μικρότερα να τραφούν όπως έπρεπε. Επιπρόσθετα τα μεγαλύτερα είχαν αρχίσει να εμφανίζουν αισθητά λιγότερο peppering (ήταν πολύ έντονο σε όλα τα ψάρια από την αρχή το peppering) από τα μικρότερα (φωτο 25-28). Επίσης τότε άρχισαν να ξεχωρίζουν κάποιες εμφανείς δυσμορφίες στα μικρότερα ψάρια, που δεν ήταν από την αρχή ορατές. Κυρίως ήταν πλαϊνά "εξογκώματα", στο σημείο που ενώνεται το πτερύγιο της ουράς με το σώμα για τρία από τα δισκάκια και κάποιες μικρότερες "ανωμαλίες" στα πτερύγια για κάποια άλλα.

Είχαν μάθει τις ώρες που έριχνε τροφή η ταΐστρα και περίμεναν από κάτω τουλάχιστον 2-3 λεπτά πιο πριν. Μόλις άκουγαν τον ήχο που έκανε όταν άρχιζε να γυρίζει, τα πιο τολμηρά από τα ψαράκια έβγαζαν το κεφάλι τους έξω από το νερό για να προλάβουν να φάνε πρώτα. Η ποσότητα του φαγητού σχεδόν διπλασιάστηκε, για να έχουν και τα πιο μικρόσωμα ψάρια την ευκαιρία να φάνε.

Στη διάρκεια της απουσίας μου για καλοκαιρινές διακοπές σταμάτησαν να τρώνε την αποξηραμένη τροφή που έριχνε η ταΐστρα. Δεν γνωρίζω τι είχε συμβεί, αλλά όταν επέστρεψα είδα όλη την τροφή αυτών των ημερών αφάγωτη στον πάτο του ενυδρείου και τα ψάρια εμφανώς στρεσαρισμένα μαζεμένα στο πίσω τζάμι. Αρνούνταν να φάνε ακόμη και κατεψυγμένα bloodworms που ήταν η αγαπημένη τους τροφή. Μετά από δύο μεγάλες αλλαγές νερού (> 50% κάθε φορά), ανέβασα την θερμοκρασία σταδιακά στους 34οC. Πρόσθεσα επίσης αλάτι και μετά από 2 ημέρες άρχισαν τα περισσότερα να δείχνουν σαφή σημάδια βελτίωσης. Μετά από μια εβδομάδα είχαν επανέλθει όλα πλήρως. Αυτό ήταν το μοναδικό περιστατικό "προβλήματος" που σχετιζόταν με την υγεία τους, σε όλο το διάστημα που τα φιλοξένησα στο ενυδρείο μου. Αντιμετωπίσθηκε επιτυχώς χωρίς τη χρήση κάποιου φαρμάκου.

Αυτή την περίοδο περίπου άρχισαν να εμφανίζουν το γνωστό pattern των pigeon blood, τα περισσότερα σε μικρή έκταση, αλλά ένα απ' όλα σε ολόκληρο το σώμα του. Το μεγαλύτερο από τα ψάρια ήταν περίπου στα 9cm TL (φωτο 29-32).

Είχα μείνει με επτά από τα ψάρια (τα δύο από τα πιο μικρά είχαν δοθεί σε κάποιον χομπίστα), δύο από αυτά ξεχώριζαν πλήρως από τα υπόλοιπα ψάρια λόγω μεγέθους και από τα υπόλοιπα πέντε, τα δύο παρέμεναν πολύ μικρόσωμα. Το πιο μεγαλόσωμο ψάρι αφού έτρωγε όσο ήθελε κάθε φορά (μερικές φορές και πριν φάει το ίδιο) κυνηγούσε τα υπόλοιπα μόλις πήγαιναν να πλησιάσουν την τροφή. Ήταν φανερό πως μιας και δεν μπορούσα να χωρίσω τα ψάρια σε διαφορετικά ενυδρεία, τα μικρότερα από αυτά σύντομα θ' αντιμετώπιζαν πρόβλημα επιβίωσης.

Προκειμένου να δοκιμάσω κι άλλες μεθόδους ανάπτυξης των συγκεκριμένων δίσκων, αποφάσισα να δοκιμάσω καρδιά μοσχαριού σαν βασικό συστατικό της καθημερινής δίαιτάς τους. Ο κυριότερος λόγος ήταν πως οι συνταγές που πρότεινε ο Andrew Soh μου φάνηκαν πολύ καλά τεκμηριωμένες, κάτι που δεν είχα συναντήσει προηγουμένως. Ετοίμασα την συνταγή για νεαρής ηλικίας ψάρια, ακριβώς όπως την περιγράφει ο ίδιος στο βιβλίο του και σταμάτησα τις διάφορες αποξηραμένες ή άλλες κατεψυγμένες που έδινα μέχρι τότε. Τάιζα τρείς φορές την ημέρα την ποσότητα που τρώγανε περίπου σε 15-20 λεπτά.

Ταυτόχρονα με την αλλαγή στη διατροφή τους, άλλαξαν και οι παράμετροι του νερού στο οποίο διατηρούνταν μέχρι τότε. Το σκέτο νερό όσμωσης έγινε σκέτο νερό βρύσης (περασμένο από τα προφίλτρα της όσμωσης), κάτι που απλοποίησε πάρα πολύ τη διαδικασία των αλλαγών και συντόμευσε τον χρόνο που χρειαζόταν κάθε φορά. Τώρα οι αλλαγές ήταν καθημερινές περίπου 50%. Σε διάστημα λίγων εβδομάδων η αλλαγή στο ρυθμό ανάπτυξης των ψαριών ήταν απολύτως εντυπωσιακή! (φωτο 33-36)

Από τα επτά ψάρια τα τρία πέθαναν σταδιακά τους επόμενους μήνες, γιατί έμεναν πίσω σε ανάπτυξη επειδή δεν μπορούσαν να φάνε, έχαναν σωματικό βάρος κι ήταν όλη μέρα σε stress από το κυνηγητό των μεγαλύτερων. Από τα υπόλοιπα τέσσερα, τα δύο είχαν κανονικό μέγεθος για την ηλικία τους, ενώ τα άλλα δύο ήταν αρκετά πιο μικρόσωμα.

Μετά από περίπου 12 μήνες φιλοξενίας τους στο ενυδρείο μου, είχε φτάσει η ώρα να δοθούν. Σε ηλικία 14 μηνών τα δύο μεγαλύτερα ψάρια είχαν μέγεθος ~13-14cm TL, ενώ τα δύο μικρότερα ~10cm TL. Και τα τέσσερα ψάρια ήταν υγιή (ποτέ δεν δέχθηκαν οποιουδήποτε ίδους φαρμακευτική αγωγή σε αυτό το διάστημα), φυσικά κάποια από αυτά πιο καλοσχηματισένα και όμορφα από άλλα και τελικά όλα δόθηκαν σε χομπίστες (φωτο 37-40).

Υπάρχουν μερικές παρατηρήσεις που έχουν ενδιαφέρον, από αυτή την πρώτη εμπειρία μεγαλώματος μικρών δίσκων. Πρώτα απ' όλα το θέμα της διατροφής. Για το ποιές είναι οι καταλληλότερες τροφές κλπ έχουν ειπωθεί και γραφτεί τόσα πολλά, που δεν αισθάνομαι πως έχω να προσθέσω κάτι επιπλέον. Ένα σημαντικό ζήτημα όμως είναι το πόσο γρήγορα αλλάζουν οι ανάγκες των μικρών ψαριών για τροφή, λόγω της ανάπτυξής τους. Πρέπει ο χομπίστας να παρατηρεί τα ψάρια του σε καθημερινή βάση, για ν' αντιλαμβάνεται αυτές τις αλλαγές και ν' ανταποκρίνεται αντίστοιχα.
Αν υπάρχει πραγματικά πρόθεση να μεγαλώσουμε όλα τα μικρά από μια γέννα (που μπορεί να είναι μερικές δεκάδες), η ύπαρξη μεγάλου αριθμού ενυδρείων είναι μονόδρομος. Καθώς η ανάπτυξη όλων των ψαριών δεν είναι η ίδια, πρέπει να τα διαχωρίζουμε συχνά, ώστε να έχουν όσο γίνεται περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης αφενός, αλλά και ευκαιρίες να αναπτυχθούν σωματικά όπως πρέπει.
Ιδιαίτερα σημαντικό φυσικά είναι το θέμα του νερού στο οποίο διατηρούμε τους μικρούς δίσκους και η συχνότητα των αλλαγών που κάνουμε. Πρέπει να έχουμε υπ' όψιν μας πως όσο συχνότερες οι αλλαγές και όσο μεγαλύτερες, τόσο το καλύτερο. Με αυτό κατά νου, όσο ευκολότερος ο τρόπος των αλλαγών και συντομότερης χρονικής διάρκειας, τόσο πιο συνεπείς θα μπορούμε να είμαστε κι εμείς σε αυτή την κατεύθυνση. Το νερό βρύσης - της Αθήνας τουλάχιστον - είναι υπερ-επαρκές για τις ανάγκες μεγαλώματος μικρών δίσκων και δεν χρειάζονται άλλες "εξεζητημένες" μέθοδοι, που απλά θα προσθέτουν δυσκολία στις προσπάθειές μας.
Τελευταίο - αλλά όχι λιγότερο σημαντικό από τα προηγούμενα - είναι το θέμα της "υγιεινής" στα ενυδρεία μεγαλώματος. Όπως είναι γνωστό από πολύ παλιά από τους κορυφαίους εκτροφείς, τα ενυδρεία που "λάμπουν" από καθαριότητα, είναι ζήτημα πρωταρχικής σημασίας. Καθαρά τζάμια, καθαρός πυθμένας από περιττώματα και υπολείμματα τροφής κλπ, είναι τεράστιας σημασίας παράγοντας στην προσπάθεια διατήρησης υγιών ψαριών και πολύ περισσότερο φυσικά μικρών που αναπτύσσονται όπως πρέπει. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλες αυτές οι περιοχές όπου συσσωρεύονται κάθε είδους "ακαθαρσίες" (άλγες, υπολείμματα τροφής κλπ), είναι το ευνοϊκότερο περιβάλλον ανάπτυξης κάθε είδους παρασιτικών οργανισμών (οι περισσότεροι από τους οποίους είναι παθογόνοι).

The player will show in this area

Ελπίζω κάποια άλλη φορά στο μέλλον, να υπάρξει η ευκαιρία να μοιραστούμε περισσότεροι χομπίστες μωρά από την ίδια γέννα και αφού κατορθώσουμε να τα διατηρήσουμε ζωντανά, να συγκρίνουμε τρόπους και μεθόδους από τα αποτελέσματα που θα προκύψουν.

Μπορείτε να βαθμολογήσετε το συγκεκριμένο άρθρο (παρουσίαση), επιλέγοντας την κατηγορία που σας εκφράζει καλύτερα από τις πέντε που ακολουθούν. Κάθε επισκέπτης μπορεί να συμμετέχει στην συγκεκριμένη αξιολόγηση, μόνο μία φορά.


			Χρήστος Πολλάτος ( ChristosP) 28/12/2010 01:00:10


	Πολύ καλή δουλειά Μπάμπη όπως πάντα . Πιστευω ότι αν κάποιος ακολουθήσει αυτά που λες θα πετύχει σίγουρα . ΤΟ θέμα είναι να είναι τυπικός σε αυτά που λές ειδικά στο θέμα καθαριότητας και αλλαγής Ευχαριστούμε και πάλι


			amigis-t 02/06/2012 20:13:53


	poly endiaferon.

Όνομα ή Ψευδώνυμο:

Σχόλιο:

Αποδέχομαι τους όρους συμμετοχής για τον σχολιασμό.

Συγκεντρωτικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με όλα τα άρθρα του theKING.gr:

	Σύνολο δημοσιεύσεων:		18

	Σύνολο εμφανίσεων:		257.478

	Σύνολο φωτoγραφιών:		386

	Σύνολο σχολίων:		172

	Σύνολο αξιολογήσων:		1.061

	Mέσος όρος αξιολογήσων:		4,8/5

Οι περισσότεροι δίσκοι που φιλοξενείτε στα ενυδρεία σας αυτή την περίοδο, είναι:


	Διασκεδάστε δοκιμάζοντας τις γνώσεις σας και μάθετε πληροφορίες για τους δίσκους. Ο διαθέσιμος χρόνος για κάθε απάντηση είναι ένα λεπτό.